– Ikkje køyr om Høyanger, seier eg til turistar som stoppar og ser på kartet rett nedom huset mitt på Sande. – Køyr om Viksdalen! Mykje finare! Ein sånn type traff eg i går. Les videre
Så glad blir ei dame, når ho får vite at ho slepp å ligge ved sida av meg ei natt til.
Å? Er eg kvitt deg? Hurraaaa!Eg hadde grua meg til motbakken etter Conques i to dagar. Frå det øyeblikk eg såg han, faktisk. 350 høgdemeter, rett på. Rett opp. Som baksida av Storehesten, som stien på Kjelstadstølen, som slalombakken på Siplo, med andre ord verre enn dei fleste slalombakkar. Les videre
Den som går 150 km langs ein veg, han ser no
Særlig.
litt av kvart, og gjer seg sine tankar… Les videre
William der Schnurkmeister til høgre. Svære lunger, godt organ, diger resonanskasse. Eit naturtalent.
Du hugsar at eg skreiv i går om Cruella deVil den andre, køsnikerska frå dei finare franske salongar, som nedkalte Guds straffedom over seg ved å havne på sovesal med meg, Storsnorkaren frå Skagekleiva? Lite ante eg at Herren hadde ilagt ho trippel straff. Les videre
«Some come here to sit and think, some come her to shit and stink», sto det på ei toalettdør eg såg ein gong. Eg gjer vel stort sett litt av begge delar, men det skal innrømmast at det å sitte på toalettet og lese, det syns eg er fredeleg og fint.
I går vakna eg på ein gite (herberge), på eit fullbelagt seksmannsrom. Klokka var ikkje meir enn halv seks, men eg fekk ikkje sove meir. Var utkvilt. Fekk lyst å lese litt, men det ville vore litt ufint mot dei andre å tenne lyset så tidleg. Gjekk ned på kjøkkenet og laga meg ein kopp kaffi, skulle setje meg til å lese. Men nokon hadde latt vinduet stå ope, så det var så kaldt at det var ikkje værande der.
– Toalettet, tenkte eg, eg tek med meg kaffikoppen og boka mi, og så set eg meg på toalettet og kosar meg ei stund. Berre det er varmare der. Eg gjekk ned, kom ned i gangen, opna døra, kjente at der var det varmt, og tenkte:
– Jess! Hipp, hipp…
Elise i tårnet på den romerske kyrkja. Hadde eg vore ti kilo tyngre, hadde eg ikkje kome opp trappa. Den var trang.
I går stoppa eg ved ei gamal kyrkje frå romertida, bygd ca. 500 år e.Kr. Ved kyrkja sto det eit mammut-tre. Det er ikkje noko eg kallar det fordi det er så stort, det er namnet på eit slag tre som kan bli 2500 år gamle. (Det står forresten eitt på Leikanger.) Og det var svært: Les videre
Mann på farten
Ja, då er eg på nett igjen. Det er ikkje kvar dag her i Sør-Frankrike at ein finn ein stad dei har trådløaust internett, eller internett-kafear, for den saks skuld. I går Estaing (der Valerie Giscard d’Estaing kjem frå), i dag er eg i Conques, etter to dagar på marsj. Les videre
Kjekke folk, ingen tvil om det.
I dag, etter tre døgn saman, tok eg avskjed med tyskarane. Eg var gjesten deira, og ein ting veit vi om fisk og gjestar: Begge stinkar etter tre dagar. Les videre
Gjengen min. F.v. Klaus, Anette og Werner
I går fekk eg beskjed, rett ut, om at gjengen min hadde diskutert meg, og at eg no var oppteken som ven og del av følget. Det var nok lurt av meg å drikke det fæle brennevinet dei baud på første dagen. Og det betyr at eg har gleda av selskapet til Klaus. Og han er ein temmeleg fargerik type, det kan eg fortelje deg: Les videre
