Vi takkar Ole Johannes for godt samarbeid og god innsats og ønskjer han god tur på bt.no/sprek.

 Roy Raasholm Fauske, redaksjonssjef i NRK Sogn og Fjordane

Furet, blodskutt. Det er ikkje mykje med meg no.

No er eg sjuk, no. Sjuk som faen, som Ari Behn ville sagt det. Det finst nok ikkje mange som har vore så sjuke som meg. Som kan fortelje om det, i alle fall…

Du kan nok ikkje forestille deg kor sjuk eg er. For å være så sjuk som eg er no, det er det nok berre dei aller mest topptrente som overlever. Det begynte fredag morgon. Eg vakna av at eg skulle dra pusten, men så fekk eg det ikkje til. Det var akkurat som det hadde sett seg ein propp i luftrøret heilt øverst i lungene mine. Eg drog til, og så skjedde noko som eg trur må ha vore som ei omvendt tyggegummi-boble, nedover i lungene mine. Tyggegummibobla hadde same konsistens som frisk harpiks, rett frå granleggen. Like limete var ho og. Og kanskje ispedd litt saltsyre. Slik kjennest det, i alle fall. Denne hinna spreidde seg tynt og fint utover kvar einaste vesle avkrok i heile det stakkars pusteapparatet mitt.

Så begynte eg å hoste. Dette var fredag. Natt til søndag hadde eg ei spesielt minneverdig hoste-økt. Den begynte klokka 04.31, og heldt på til 06.11. Då drog eg for første gang eit heilt innpust utan å utløyse eit nytt hosteanfall. Det er omtrent like lenge som eg brukar rundt Gjøsetstølen på klabbeski, og omtrent like sliten var eg. Eg er ute av trening når det gjeld hosting. Den gong eg røykte var det å hoste omtrent som å riste ut ei gammal fillerye. Slik høyrtes det ut, og same effekt hadde det vel på nærmiljøet og.  Men no? Det riv i brystet på meg så tårene sprett. Støl er eg, og eg ventar berre på at eg skal hoste på meg eit ribbeinsbrot. Det har eg gjort før.

Søndag kom leddverken og dei stive musklane. Og haudeverken. Alle diskantlydar stikk inn i hjernen min som ru, rima nåler. Radioen på kjøkkenet er uuthaldeleg. Eg høyrer suset av bilane frå langt inni Årbergsdalen. Natt til mandag fekk eg feberfantasiar. Eg fekk for meg at dyna mi vog fleire hundre kilo. Den låg over meg som eit traktorlass med varm myrjord. Heldt på å klemme pusten ut av meg. Med ein kraftanstrengelse fekk eg velta dødsmatta av meg og ut på golvet. Ein halvtime seinare vakna eg av at eg skamfraus. Hakka tenner. Drog på meg dyna att, ingen varme der. Hosta ein times tid, men det hjalp lite.  Døste av litt, vakna av at eg fraus. Og måtte tisse. 2 varmegrader på rommet, kroppen kaldsvett av feber. Gruing. Måtte gå til slutt, gitt. Låg lenge på varmekablane på badet før eg manna meg opp til dei ti metrane tilbake til senga.  

Mandag. Snørr. Krekar meg til butikken for å kjøpe kamferdrops og te og Otrivin. Butikkdama ser fort vekk, ho har sett noko. Noko ekkelt. Eg ser det og. Ein fem centimeters blank snørrdrope som heng ut av eit nasebor. Mitt nasebor. «Hjem i skam». Det er sånt sportsjournalistar skriv. No veit eg kva det er. Ringer og avlyser forestilling på UWC i rein snørr-angst. Gløymte Otrivinen. Hurra. Går til doktoren, snik meg inn i dottra min sin time. Stygg oppførsel, men eg MÅ ha Cosylan. Legen finn mange tankevekkande ting på ein lapp han får ut av ei maskin. Lungebetennelse. Han skriv ut pillar til meg. Brune pillar. Fargen er kanskje ikkje så nøye.

Dette er det eg orkar av underhaldning i dag. Ei kjøtmeis. Eg kallar han Kåre.

Tirsdag. Pustar grunt. Kanskje eg kan utsetje første hosteanfall. Kanskje ein kaffi først. Har ikkje trent på fem dagar. Må sette meg på kista i andre etasje etter å ha gått opp trappa. Heilt gåen. Trening når du er sjuk bryt ned kroppen. All trening bryt ned kroppen. Men så reparerer han seg tilbake til der du var, og litt til. Når du er frisk. Men ikkje når du er sjuk. Då berre bryt du ned.  Men ein gåtur, kanskje? Berre for å halde forbrenninga oppe? Sjekkar termometeret. 38,5 grader celsius. Panna mi er blank av svette. Forbrenninga er det visst ingen ting i vegen med.

Ser på fuglane på brettet. Blåmeis, kjøtmeis, rødstrupe, sporv. Misunnelig på Ottar Hov, som har rødsisik og fleire andre som eg ikkje veit namnet på ein gong. Og Norvald Stedje, gamleredaktøren i Sogn Dagblad, som hadde to ekorn på brettet sitt. Det skulle eg gjerne hatt. Og ein kopp varm te, med tre kamferdrops i. Det skulle eg og gjerne hatt. Kanskje når kona mi kjem heim frå jobben…

Eg gidd berre ikkje gå svolten og legge meg. Eg gidd eigentleg ikkje gå svolten eit sekund på dagen heller. Men då må ein passe på kva ein puttar i munnen. Hemmeligheten min er å stappe på med sunn mat, så det blir så lite plass til usunn mat som mogeleg.

Det einaste måltidet eg hatar, er frokost. Det smakar berre ikkje godt. Favorittfrokosten min i mange år var to koppar kaffi med honning og H-melk, og tre Petterøes 3 rullings. Den første av dei skulle helst vore rulla og røykt litt på kvelden før, så den var ekstra god og sterk, og så inntakast på toalettsetet, der du vart så svimmel at du måtte halde deg i veggen for ikkje å dette på golvet. Sinnssjukt.  Av openberre grunnar har eg måtta innsjå at dette er eit avslutta kapittel. Den einaste frokosten eg får ned no er havregryn. Dei må stå og bløyte seg litt i skummamelk, og så skyflar eg dei i meg. Tre timar seinare blir eg svolten. Då et eg eit dobbelt Ryvita Sesame knekkebrød med skinkeost og fårepølse. Og no snakkar vi delikatesse.  Det greier seg med eitt dobbelt knekkebrød. Eg trur det er fordi eg et det med ein gang eg blir svolten.

Tre timar seinare, litt svolten igjen, nytt dobbelt knekkebrød. Så middag, då et eg berre ein pitteliten porsjon, ellers blir eg så trøtt og får så lyst til å sove middag. Så er det ein kopp kaffi, og så er det ut og trene. Etter trening er eg veldig svolten. Då gjeld det å ete seg ordentleg mett på sunn mat, så ein ikkje blir gåande og småknaske usunne ting som sleng i skapa her og der utover kvelden. Min favoritt er Torske-Nuggets, som eg tørrsteiker i steikeovnen, med wok-grønsaker til. Grønsakene hiv eg frosne i steikepanne (steikepanna nokså full), dampar dei under lokk til dei er tinte og møyre, så dryp eg ei spiseskei sesamolje, pluss litt krydder over og rører saman. Herleg kveldsmat, som du kan ete deg stapp mett på, utan at det blir så veldig mange kaloriar av det.

Å krige mot juleflesket utan fisk og grønsaker i frysen er som å opne posten (les: rekningar) utan pengar på konto: Det kan ikkje gå bra, det.

Korleis det går? Du skal få oppdateringar fleire gonger i veka framover. Krigen er i gang!

Blåmandag. Eller kanskje feite-tysdag..

Jule-fella sto open og velsmurt, egna med pinnekjøt, juleøl, raspeballar og fleskefeitt. Eg gjekk rett i, og den lukka seg rundt meg med eit varmt, fett, saftig schwopp!

– Det er ikkje mulig, tenkte eg den gongen tidlegare Brann-spelar Raymond Kvisvik kom att frå juleferie og hadde lagt på seg ti kilo. Det er nok desverre det.

No skal du få mi favoritt-oppskrift på julekveldsmat: På julafta passar du på at det blir dampa så mykje pinnekjøt at det er att rikelege mengder etter middag. Så, før pinnekjøtet blir kaldt, dreg du kjøtet (og ikkje så reint lite fett) av beina og legg alt saman på ein tallerk i kjøleskapet.

Dag 2: No tek du fram nokre kalde raspeballar og skjer i fine bitar. Hakk litt løk, og hakk det kalde pinnekjøtet i passe bitar. Hiv det i steikepanna. Gløymte du steikefett? Det står ei skål med kaldt baconfett i kjøleskapet. Det gir god smak. Så er det berre å brune heile kladasen, krydre godt med pepar. Skyll ned med Ringnes julebokk, som er så tjukt av karbohydrat at du nesten må ete det med skei. Dette er kraftkost. På ei lita skål av dette vil eg tru ein tømmerhoggar kan halde det gåande 24 timar i døgnet.

Julekurv frå arbeidsgjevar. Den ligg på sideflesket no...

Legg så til fire veker med så travle dagar at du rett og slett ikkje får klemt inn meir enn tre-fire treningsøkter, så skal du sjå sideflesket kjem fint på plass. Eg frykta det verste då eg gjekk på vekta i dag. Eg tok rett nok  ikkje ein Kvisvik, men eg er ikkje så langt i frå heller: 126,5 kilo. 6,5 kilo har eg lagt på meg siste månaden.  Fy fader.

«Easy come, easy go», sa Elvis Presley. Han hadde nok ikkje prøvd å slanke seg. Men det visste vi jo.

Utgangsposisjonen. Håkki. Ein håkki-sveis ville nok skapt ein meir aerodynamisk overgang frå hovud til rygg.

I jula gjorde eg for første gang på mange år det uhyggelege karsstykke å sette rett utfor siste bakken i femkilometeren på Langeland skisenter.

Før du ser på videoen, skal du vite følgjande: Bakken er ganske lang, eg tippar nesten ein kilometer frå du startar til du stoppar. Sporet er som regel til å stole på, men det er ein ting som er litt uhyggeleg: Du har ikkje oversikt over heile bakken. Rett før den siste bratta kjem det ein liten knekk som gjer at du ikkje ser om det kjem nokon imot. Det gjer nesten aldri det, men nesten er ikkje godt nok. Eg har opplevd unge friskusar med fire ungar komme i fiskebein rett opp sporet der. Eg har snakka til dei, og fått høglytt kjeftbruk tilbake. Så vanlegvis plogar eg godt, heilt til eg ser over knekken, og så slepp eg meg utfor. Med GPSen har eg målt topphastighet på over 70 km/t der. Då går det så fort at tårene renn ut av augene på deg, og rett bak og inn i øyregangane dine.

Det går rykter om målingar på over 90 km/t der, og det trur eg på. Mi måling var på tørt, trått føre, og på glatt føre går det sjølvsagt mykje fortare.

Men denne ettermiddagen var det så seint på dagen at småbarnsfamiliane var gått heim, eg hadde køyrt bakken ein gong allereie og visste at sporet var til å stole på (ingen badekar-groper etter fall midt i sporet), eg sto lenge på toppen og lytta etter lydar lenger nede, men det var heilt stilt. Og til slutt bestemte eg meg for å starte opptaket, og sette utfor. Til å begynne med kommenterer eg med den litt ironiske tulle-sørlandsdialekten min, men underveis blir eg så livredd at eg heilt gløymer den kule stilen og går over til ukontrollert skriking og stønn.

Sjekk videoen her:

Eg syns eg var flink siste to månadane før jul: 4-5 kveldar i veka gjekk eg skogsvegen opp til Foss-stølen (320 høgdemeter). Før snøen kom, var det nesten litt for lett til å kalle ei treningsøkt, men eg brukte no 35 minutt på å komme opp, og det med puls heilt oppunder det eg greier. Så kom snøen, og så vart det tyngre. Berre det at det er litt glatt gjer det med ein gong mykje tyngre. Når eg etter ein månad kom meg opp på dei same 35 minutta, til tross for opp til 20 cm djup snø, så syns eg det var ganske bra.

Så kom den første skituren. Eg gjekk rundt Gjøsetstølen (12 km preparert løype) med hodelykt. Alt i første bakken skjøna eg at det var litt tidleg i sesongen for den løypa. I god fart kom eg ut på ein femten-tjue meter lang issvull. 30 km/t,  null styring, skia stadig meir på tvers, og eg måtte gjere eit lite hopp for å  sette skia i fartsretningen idet eg glei av isen. Hadde eg tryna der (og det er ikkje noko pent ord, men det er jo akkurat det det er snakk om) så hadde eg slått meg forferdeleg.  

Etter det stolte eg ikkje på sporet i nokon unnabakke. Full ploging. Og når ein veit at ploge-musklane er dei det gjer mest vondt i dei første turane, og at det som normalt er dei rolige partia der ein kan slappe litt av (unnabakkane) brått blir det mest slitsomme, då blir turen tung. Eg var temmeleg utkjørt då eg kom heim.

Etter fjorten dagar på ski kan eg trygt skrive under på det mange har sagt før meg: Langrenn er ein heilt anna (og mykje meir komplett) mosjon enn gåing til fots. Du kjem på eit heilt anna sliten-nivå når du brukar musklane i heile kroppen for å komme deg fram.   

Men kjekt? Å ha bedre form enn på mange år? Å kunne gå på jamnt og trutt både ti og femten kilometer utan å ta pause? Herleg. Eg gler meg kva dag til å ta fram skia. Eg tar dei faktisk ikkje fram, ein gong. Dei har fast plass i bilen.

One down. Millions to go...

Førjulsvinteren byr på kald-svett moro for treningskåte: Rypejakt.

Eg har etter kvart lært å ikkje fortelje kor eg går på rypejakt, fordi det brått vrimlar med jegrar der og bestanden blir nedskoten. Ein kamerat av meg opplevde at etter at BT i haust skreiv at det var mykje ryper i eit terreng på Voss, fann han 30 jegrar i terrenget sitt på Mjølfjell, som tross alt er eit stykke unna. På ein dag reinska dei terrenget, og det var moroa for den sesongen.

Men på rypejakt har eg vore, saman med ein kamerat. Først peika han ut ein 3-4 kilometers runde litt lavt i terrenget, der han hadde lyst å gå. Eg syns det såg litt kort ut. Dette måtte no vere snakk om ein times rusletur? Så feil kan ein ta.

Den skulle syne seg å være meir enn tung nok. Det er rart med det: I laussnø til over knea blir det fort mosjon av det. Eg hadde bestemt meg på førehand å halde så lavt tempo at eg ikkje løyste svetten. Det skulle vise seg at eit så lavt tempo fanst ikkje.  Eg datt og velta og rulla bortover ei fjellbjørkeli, oppdaga etter kvart at lommene måtte lukkast, snøen taut inn overalt. Brått kaklar det to meter nede til venstre for meg, vengeslag, eg kastar meg rundt, hiv opp hagla, misser balansen, kjenner det, men registrerer samstundes at eg i oppkastet la kornet rett på fuglen, let meg falle mot venstre, følgjer rypa med kornet, og dreg av skotet eit tidels sekund før rypa forsvinn under himmelsynet femten meter frå meg. Ho er daud i skotet, smokkar inn i ein bjørketopp, dett i bakken og rullar nedover lia. Langt nedover lia. Langt nedover den fjellbjørkesammensuriete, djuplaussnøkavete lia. Her skal det ikkje bli lett å komme seg opp att. Om eg i det heile teke greier det. Eg rutsjar meg nedover, kavar meg rundt i laussnøen, finn rypa. Baksar meg oppover i det kvite pudderet, kjem opp att, dyvåt av svette i tolv minus. Har ikkje kle-byte i sekken. Programmet for resten av dagen er greitt: No er det å gå så hardt at ein held varmen så lenge ein orkar, og så er det slutt.

To timar held det, så tuslar vi mot bilen, fullstendig pumpa. Hua mi er så sveitt og så frosen at eg kan setje ho frå meg som ein hjelm. Men gøy? Det er ikkje synd i ein mosjonist, når han kan trene på denne måten…

Måneskinsryper. Julemiddagen er sikra.

Det begynner på toppen, dei nyaste oppdateringane ligg nedst.

Onsdag 13. januar: kl. 1300: Kondistest. 17 minutt, greit. kl. 2000: 5 km på Langeland, med Rose (10 år). 40 minutt, halvparten av det på 150 W-nivå. Med Rose blir det litt rykk og napp. Løyste svetten, men ikkje så mykje meir enn det.

Torsdag 14. januar: gjekk 10 000 på skøyter på 44,36. Måtte sette meg eit minutt ved 6, 20, 14,40 og 30,34 og gjekk så til 44,36 minutt. Kondis no problemo, men hadde så vondt i føtene at eg måtte kvile litt.

Fredag 15. januar: Gjekk 5 km på Langeland. 10 minus, Trått føre, gjekk ganske bra på heile vegen, brukte 37 min frå bilen til bilen. Borg: 16. 1,5 time på det nivået blir ganske tøft.

Lørdag 16. januar: Gjekk Gjøsetstølen (11,8 km målt på GPS). Trått føre. Gjekk bra på i motbakkane. Brukte 1,5 time. Borg 14.

Søndag 17. januar: Gjekk på skøyter på Jølstravatnet i 1,5 time. Borg 11. 500 m på 1,28. Slo Thomas Espedal med 5 sekund. Stivna som ein stokk i siste sving.

Mandag 18. januar: Gjekk på skøyter på Viksdalsvatnet i 35 minutt. Sur vind, einsamt. Mykje sprekker, kunne ikkje gå jamnt og trutt. Borg 11.

Tirsdag 19. januar: Sumde 1000 m i Høyangerbadet på 55 minutt. Vanskelig å samanlikne intensitet med anna idrett, men sumde kvar langside så fort at eg måtte ha ein liten pause for å få pusten ned på ein frekvens som passar med symjetakta. (Do kan ikke puste med det hode under vann). Borg 14

Onsdag 20. januar: Gjekk Gjøsetstølen med Rose (10) Ei hard økt. Motbakkane greier eg berre ikkje å ta i rusletempo. Borg 14

Torsdag 21. januar: kviledag.

Fredag 22. januar: Gjekk 5 km så hardt eg greidde, heilt frå start. Brukte 33 minutt, fire mindre enn veka før. Likt føre, kaldt, tørt og trått. Brukte nok meir krefter enn veka før, men det var rett og slett fordi eg hadde meir krefter å bruke.  I siste kneika opp til toppen i femmaren var det akkurat som om korsryggen min ikkje ville bere meg lenger. Då må eg vel kunne seie Borg 17.

Lørdag 23. januar: Kviledag

Søndag 24. januar : Kviledag

Mandag 25. januar: 8 km Langeland, 57 minutt, Borg 14

Onsdag 27. januar: I dag gjekk eg 10,1 km på 1 time og 1 minutt. Det gir ei 5 km-tid på 30,30. Altså ei forbetring på 3,30 frå førebels bestenotering, og 6,30 bedre enn målinga 15. januar Litt raskare føre forklarer nok noko, men ikkje alt. No er det ikkje tvil om at formen er i betring. Borg 14 kallar eg det, når eg føler at eg kunne gått ein halvtime til, men skjorta og til dels buksa er våt av svette.

Fredag 29. januar:I kveld gjekk eg rundt Gjøsetstølen på 1 t 33 minutt. Og det var blytungt. Og så den tida! Dette tilsvarer ei 5km-tid på 39 minutt, altså dårlegast sidan eg starta denne bloggen. Og det med nyglida ski. Dette var så ille at eg håpar det betyr at noko blir tilsvarande bra. Borg 14

Søndag 31. januar: Nei, nu, altså. I dag var det riktig nok noko tråare føre, så treigt som det i det heile tatt blir, faktisk, med nysnø og minus 12 grader. Men likevel.  Gjøset-stølen (11,8 km) på 1 time og 37 minutt. Bevare meg. Får trøste meg med at eg heldt meg på haglesvette-nivå stort sett heile tida, og det må no vere positivt uansett, det.

Tirsdag 2. februar: No er eg slutta å ta tida rundt Gjøset. Det blir til at eg pressar meg for hardt. Gjekk ein rolig tur i dag, etter Jo Inge sine instruksjonar, god kjensle etterpå. Varighet oppunder to timar, Borg 11

Onsdag 3. februar: Fann fram fjellskia mine og gjekk Gaularfjellsvegen frå Langestølen til kommunegrensa. Borg 11. I minus 15 og frisk vind vart det ein iskald fornøyelse.  Varighet 1.5 time.

Søndag 7. februar: Gjekk roleg rundt Gjøsetstølen, Pressa litt i bakkane før og etter Gjøset. Veksla mellom Borg 11 og 13

Mandag 8. februar: Gjekk roleg rundt Gjøsetstølen, pressa litt i bakkane før og etter Gjøset. Veksla mellom Borg 11 og 13.

Onsdag 10. februar: Gjekk 4 timar på vekslande føre på truger. (Rypejakt)Veksla mellom Borg 11 og 13

Torsdag 11 februar: Gjekk 4,5 timar på fjellski, den første 1 t 30 minutt Borg 14, deretter rundt Borg 11.

Lørdag 13. februar: Gjekk 5 km på Langeland, følte at det kosta meg ikkje krefter i det heile tatt. Rett og slett moro. Borg 11.

Mandag 15. februar: 2 x 5 km Langeland. Borg 13

Onsdag 17. februar: Kondisjonstest. 17 minutt, Borg 18 (dei siste to minutta)

Torsdag 18. februar: Gjekk 8 km på nøyaktig 1 time på Langeland. Var litt betenkt etter kondis-testen, på om eg har gått for slapt, så eg ikkje har fått noko kondis-utbytte, så eg sette på meg pulsmålar og sjekka pulsen. Jo inge seier at eg bør ligge på rundt 140. Gjekk i det tempoet eg brukar å gå, og pulsen låg mellom 145 og 156. Så eg er ikkje for slapp. Borg 14

Fredag 19. februar: Gjekk Fauskestølen (18 km). Opna for hardt, sleit tungt i andre tredjedel, tok ein 20 minutt pause med mat og drikke på Gjøset, og gjekk den siste tredjedelen greit (om enn veldig rolig). Brukte tre timar, av dei 1,5 time på Borg 13, resten Borg 11.

Søndag 21. februar: Fauskestølen. 18,29 km iflg. GPSen min. Opna meget forsiktig, hadde ein langt behageligare tur, brukte kortare tid. (2,30) Trur kanskje det kostar veldig mykje når eg opnar for hardt, før eg er blitt varm.  Maks hastighet 65,8 km/t. Trur det var rett før fallet. (Krateret). Borg 12.

Mandag 22. februar: 8 km på langeland. brukte 55 minutt. Borg 13

Onsdag 23. februar: 2 x 5 km Langeland. 1 t 2 min. Borg 13

Fredag 25. februar: Fauskestølen. 18 km. 2,5 time. Borg 12. Slalombakken 1,5 time, mykje gåing opp trekket, Borg 12

Mandag 1. mars: 2 x 5 km på Langeland, 11 time, Borg 13-14. Butta mot melkesyr i låra på veg mot toppen av femmaren begge gongane.

Tirsdag 2. mars: Slalombakken i Årbergsdalen. Gjekk opp i staden for å ta trekket. 1 t 10 min. Borg 13, etter kvart 14. Følte meg sterk, tungt arbeid, heldt på, kosta meg merkeleg lite.

Onsdag 3. mars: Gjøsetstølen. 1,5 time. Borg 12. Litt tyngre i dag.

Fredag 5. mars: (Bergen) Gjekk frå Skansen brannstasjon til Fløyen. Brukte 50 minutt, Borg 11, stigande til 14.

Lørdag 6. mars: (Sotra) Gjekk på Spjeldsfjellet på Ågotnes. 1 t 30 minutt, dei første 45 minutt Borg 13-14, resten Borg 11

Onsdag 10. mars: 2 x 5 km, Borg 13 1 time

Torsdag 11. mars: 5 km pluss turen inn til Kvinnefallet og fram igjen, sporet upreppa, 30 cm fuktig nysnø på det verste. 1 t 45 min, Borg 11

Fredag 12. mars: 2 x 3 km, forferdelige ski, klister på nysnø. hadde tenkt å gå 10 km, men ga opp. 48 min, Borg 13.

Laurdag 13. mars: Gjøsetstølen. Tyngste økta denne veka.  1,5 time Borg 14

Søndag 14. mars: 3 km Langeland pluss Gjøset. 2 timar Borg 13. Gjekk i mitt naturlege tempo (som vanlegvis er litt for fort for meg når det går motbakke) rett opp bakkane før og etter Gjøset. Følte at det løsna litt i dag. Brukte sikkert 15 minutt kortare tid rundt Gjøset enn i går. God kjensle.

Torsdag 18. mars: kl. 1400: Test. 15 minutt, Borg 10 – 14. kl. 1900: 10 km langeland. 1 time, Borg 13

Fredag 19. mars: 1 t 15 min ergometersykkel. Første gang eg merkar at det ikkje er pusten som begrensar meg, men muskulaturen. Måtte gå av og strekke ut fire gonger, låra heilt stinne. Borg 13

Sundag 21. mars: Sykla tandem med Bodil tur-retur Osen bru. 1 t 9 minutt. Borg 13. Framleis muskulaturen som bremsar. Følte etter økta at eg burde ha pest meg meir, men det hadde ikkje låra mine greidd. Lurte på å ta ein tur åleine rundt Hestad, men fann ut at vi får starte litt forsiktig, sidan det er første dagen på sykkel.

Mandag 22. mars: Sykla tandem åleine rundt Hestad. 21,5 kilometer. Blytungt. Oppdaga halvvegs i siste motbakken før Hestad at bakbremsa sto på.  Første del Borg 15-17, resten Borg 13. Hard økt.

Torsdag 25. mars: Sykla 1 t 15 minutt på ergometersykkelen, tredje tyngste stille.  Borg 13. Sliten etterpå, men tok meg inn att etter 15 minutt.

Fredag 26. mars: 45 min frisk skigåing i fem-km-sløyfa i Myrkdalen, Borg 14

Lørdag 27. mars: 2 t 30 minutt skitur Myrkdalen – Reppane. 14 km, ca. 400 høgdemeter. Gjekk hardt på første 1,5 timen, fryktelig tung ploging heim att. Borg 15. Godt sliten etterpå.

Søndag 28. mars: 1 t 15 minutt Myrkdalen – Bygd. 7-8 km.  Borg 14 første 20 min, resten Borg 11.

Onsdag 31. mars: Gjøsetsølen. 1 t 20 min. Borg 14

Skjærtorsdag: Fauskestølen. 2 t 20 minutt på svært bløtt føre. Borg 15

Langfredag: Fauskestølen. Tok ikkje tida. Borg 13

Første påskedag: Hafstadfjellet. 1 t 41 min opp, 2 t 50 min totalt Borg 14.

Andre påskedag: 30 min rolig sykling, såvidt sveitt. Borg 10

Fredag 9. april: Sykla tandem m/ Bodil rundt Hestad. 21,5 km. 1 t 8 min. Borg 13 (15-17 i bakkane, totalt 10 minutt)

Lørdag 10. april: Tandem m/ frue rundt hestad pluss kort oppvarmingsrunde først, totalt 22,7 km. 1 t 14 minutt. Borg 14. Tyngre i dag.

Mandag 12. april: Tandem m/ frue rundt Hestad, 21,5 km, tok ikkje tida. Borg 14

Tirsdag 13. april: Feira bursdagen (43 år)  med ein rask runde (tandem m/frue) rundt Hestad. 1 t 4 min og 45 sekund. Bestenotering ever, unntatt ein gong eg hadde Ole-Jakob Sande bakpå. Alle som kjenner han skjønar at det blir juks. Borg 15

Torsdag 15. april: Bodil (fruen) fekk dratt meg med rundt Hestad, tross seint (kl 20.00), 4,5 grader og regn. 16,30 til Foss-krysset, 36 min til Kirkelisundet bru, 1 t 4 min 15 sek heilt heim. Trur klissvått føre er tyngre enn tørt. Borg 15 (og ein halv).

Lørdag 17. april: Gjekk opp til skytetårnet på Hestad. Bratt motbakke, ca. 45 minutt opp, like lang tid ned att (lært litt om unnabakkar og melkesyre no). Borg 14/12.

Søndag 18. april: (59. økt sidan 13. januar) Gjekk frå Foss-krysset (som eigentleg heiter Styggegjeila eller noko slikt) om Eikeland til bedehuset på Hestad. ca 9 km asfalt, 2 timar. Borg 11. Sår under føtene. Joggesko og utvaska sokkar ikkje bra.

Mandag 19. april: Gjekk heimanfrå til Skagestølskrysset, 30 min motbakke, til dels ganske bratt. Brukte like lang tid heim att. Lurt. Vart ikkje støl. Borg 15/13

Torsdag 22. april: Sykla rundt Hestad åleine på tandemen. Brukte 1 t 22 minutt. Lurar på om det er syklinga eg får så vondt i ryggen av. Håpar ikkje det.  Borg 15/13.

Fredag 23. april: Gjekk rundt Hauken (10 km (GPS)) med dotter mi, Aurora (17) på 1 t 50 minutt. Snittfart 5,1 km/t. Joggesko. Greit, ingen smerter. Borg 12. Grei økt.

Lørdag 24. april: Gjekk frå Skudalskrysset til Følid og tilbake, 9,6 km på litt under to timar. 6 kilo tung sekk, lette fjellsko med gummiinnlegg under hælane. Hadde skikkelig vondt i beina siste halvpart, men det kom seg fint då eg kom heim. Litt støl frampå leggane dei neste dagane, trur eg heldt for stor fart.  Borg 13

Mandag 26. april: Sykla rundt Hestad, tandem med fruen. Kjente idet vi la ut at eg hadde ein styrke i beina som eg ikkje har hatt før. Brukte 15,50 til Foss-krysset, 30,00 til toppen av Kjelstadbakken, 35,15 til Kirkelisundet, 1 t 03, 50 totalt. Ny rekord. Kjente heile vegen at det gjekk mot det.  Borg 14.

Torsdag 29. april: Gjekk frå skudalskrysset til Kirkeli og tilbake. Litt over to timar. Borg 12

Lørdag 1. mai. Gjekk eit lite 1. maitog frå heimanfrå til Hauken og tilbake med ti kilos sekk. Blytungt. (Sjå artikkelen «tilbake til start) Borg 14

Søndag 2. mai: Gjekk liten fjelltur på Ågotnes, varighet 1 time. Tungt, svetta hardt heile tida. Borg 14.

Tirsdag 4. mai: Gjekk 16 km på fire timar. Kanskje ørlite lettare i motbakkane no.  Borg 15. (ut frå varighet, ikkje intensitet)

Onsdag 5. mai: Gjekk 10 km paa 1 t 50 min. Borg 13.

Torsdag 6. mai: Gjekk 9 km på to timar. Borg 12

Fredag 7. mai: Gjekk 18 km, 400 høgdemeter, 5,5 timar. Borg 15.

Lørdag 8. mai: Gjekk 15 km , 300 høgdemeter, 5 timar. Borg 14

Mandag 10. mai: Gjekk 17 km, opp 200 høgdemeter og ned 700. 6 timar. Borg 14.

Tirsdag 11. mai: Gjekk 16 km, opp 120 m, ned 550. Fem timar. Borg 13

Onsdag 12. mai: Gjekk 17 km på 5 timar. Elise gjekk ganske seint. Borg 12

Torsdag 13. mai: Gjekk 17,5 km på 3 t 35 min.  Borg 12. 135 km så langt her i Frankrike.

Lørdag 15. mai: 20 km, 350 høgdemeter i eitt strekk, resten lett. 5 timar

Søndag 16. mai: 10 km, veldig tungt. Harde motbakkar, 18 kg sekk. Fire timar.

Mandag 17. mai: 24 km, litt opp og ned, men ingen tunge motbakkar.  Litt sånn inn til Fauskestølen.   15 kg sekk. 5 t 30 minutt, god og sveitt mesteparten av tida.  189 km så langt.

Tirsdag 18. mai: 12 km, føltes lenger. Gjekk i fire timar. Begynte med 150 m stigning, peiste på, god kjensle.

Onsdag 19. mai: 17 km, 4 t 45 minutt. For flatt, ikkje heilt kjørt i ettermiddag. Skal legge inn ekstra motbakkar i morgon, då skal eg gå 19 km.

Torsdag 20. mai: 17 km, 6 timar. Tre lange motbakkar (150 høgdemeter), kjørte hardt i alle tre. Dvs over halvannan time i dag med høg puls. Dei første to gjekk lett, den siste vart litt tung.  Heilt ferdig då vi kom fram, men tok meg bra inn att etter ein time med Perrier menthe og litt mat.

Fredag 21. mai: Fire timar kajakk-padling, pluss 17 km til fots i dag og.  Ni timar i aktivitet.  Borg 17 totalt.

Laurdag 22. mai: 20 km, seks timar. Borg 15.

Søndag 23. mai: 28 km, 7,5 timar. Borg 17 totalt. 298 km så langt i Frankrike.

Mandag 24. mai: ti km, 2,5 time. Eigentleg kviledag. Kjente dagen i går i kroppen. Spesielt sekken syntes blytung.

Tirsdag 25. mai: 17 km, 4 timar

Onsdag 26. mai: 12 km, lett

Torsdag 27. mai: 12,5 km, walk in the park.

Mandag 31. mai: Fløyen, 1 t 30 minutt. Borg 17. 45 minutt ned att. Håpar eg ikkje blir støl no.

Fredag 4. juni: Test. Borg 17 (på det verste). Hvilket betyr at eg ikkje pressar meg til eg er døden nær. Eg burde kanskje det, men eg likar ikkje sånt. Det skal no vere litt moro, det her.

Lørdag 5. juni: Sykla rundt Hestad pluss Vågen med ein kamerat. 1 time 20 minutt på 29 km. Borg 15. Det vart tungt, eigde ikkje sprut, ein dårleg dag. Kanskje var det testen i går som sat i beina, kanskje er det berre at eg ikkje har sykla på fem veker.

Søndag 6. juni: Sykla Eldalsosen t/r. 50 km. 1, 09 opp, 2 t 16 minutt totalt. Må kalle det ei rolig økt. Borg 12.

Tirsdag 8. juni: Sykla rundt Hestad før jobb. 59 minutt. Var ganske sliten utover dagen.  Borg 14.

Torsdag 10. juni: Sykla rundt Hestad. 54 min 44 sekund. Borg 14.

Lørdag 12. juni: Sykla Årseth-tråkket (50 km Høyanger -Vadheim t/r) og gjekk trappeløpet i Høyanger. Til saman 2 t 30 min. Borg 12 (sykkel) og 15 (trapp)

Søndag 13. Juni: Sykla Sande – Vikja (Bygstad) t/r. ca 35 km, 51 minutt. Lagtempo med Ole Morten og Andrè. Borg 14.

Mandag 14. juni: Sykla Hestad rundt lagtempo med Ole Morten og Andre, 53 minutt. Tungt i motbakkane, tredje harde dag på rad. Borg 14. Treng ein dag pause no. 97 treningsøkter sidan eg begynte i januar.

Torsdag 17. juni: Hestad rundt med Ole Morten og Andre. 53 minutt.

Fredag 18. juni: Hestad rundt åleine. Hadde for første gang i historien krefter til å angripe (bittelitt) i Kjelstadbakken. Persa igjen på 52 minutt.

Lørdag 19. juni: Eldalsosen tur – retur. 48 km. 1 time 47 min, ei TJUE MINUTT forbedring frå sist tur.  15 minutt bedre enn tida eg brukte på Årseth-tråkket i Høyanger, som er ei mykje lettare løype.

Søndag 20. juni: Fottur til Snøheia (1143 moh.) Begynte ved Fossvatnet (609 moh). 4,5 timar effektiv gåing. Har aldri gått det så lett.

Lørdag 26. juni: Storehesten opp. Seks timar effektiv gåing. Borg 15 på det verste, heilt ferdig då eg kom heim.

Søndag 27. juni: Lett fjelltur, 2 timar. Borg 11.

Mandag 28. juni: Rolig tur rundt Hestad. 55 minutt.

Tirsdag 29. juni: Sprang inn til rypereiret med ein 15 kg sekk. Brukte 42 minutt inn, 36 minutt fram igjen.  Har aldri gått det stykket så fort, sjølv utan sekk.

Onsdag 30. juni: Første intervall-økt. Seks gonger opp Foss-gjelet inkl oppvarming. Kom 150 m ut på flata på fire minutt.  Puls jamnt mellom 157 og 162.

Torsdag 1. juli: Andre intervall-økt. Først oppvarming, så fire fireminutts drag. Puls mellom 155 og 160. Tyngre i dag.

Lørdag 3. juli: Tredje intervall-økt, no saman med ein kamerat. Seks fireminutts drag opp Foss-gjelet. Hadde aldri tatt det siste om ikkje dei andre hadde vore med.

Søndag 4. juli: Fjerde intervall-økt, saman med to kameratar. Seks fireminutts drag på puls 157 – 162. Forferdelig sliten no.

Søndag 11. juli: Sykla 34 km på stranda i Blokhus. Ca. 1,5 time. Trur kanskje aldri eg har vore i ein slik form. Puls mellom 135 og 150.

Mandag 12. juli: 1 t 25 minutt på raceren på småveiar. Puls 140-145. Ekkelt utan sykkelsti. Gjekk tom for blodsukker ti min før slutt. Frukthuice og vatn ikkje godt nok på lengre økter.

Onsdag 14.juli: To timar lang-intervall på stranda. Varma opp i 30 minutt, sykla så fem gangar 8 minutt på tungt gir med puls 145 til 150.Tok eit minutt ekstra dei siste to øktene i eit forsøk på å pine meg litt ekstra. Lukkast godt med det. Sykla til Løkken og kjøpte ein banan og eit eple som eg spiste der, midtvegs i økta. Heldt koken heile økta på det.

Torsdag 15. juli: Rolig sykling på stranda.  50 minutt, puls rundt 130. Rart å tenke på at eg ser ei slik økt som litt juks og ikkje skikkelig trening. Men eg var såpass stinn i låra etter intervalla dagen før at eg trengte å ta det litt rolig.

Fredag 16. juli: Lang-intervall på stranda. 20 minutt oppvarming, så fem åtteminutts drag på puls over 145. Dei siste to øktene låg eg på puls 152 pluss heile dei siste seks minuttane. Men noko ekstra minutt var ikkje snakk om. Følte framgang frå onsdag.  Spiste eitt eple midtvegs, det heldt. (drakk 1,5 liter sportsdrikk og, då).

Lørdag 17. juli: Kviledag. Treng faktisk det av og til med desse harde øktene.

Søndag 18. juli: Lang-intervall på stranda. Varma opp 20 minutt, sykla så fire åtteminutts intervall på puls 145-150. Dei siste to intervalla låg eg faktisk jamnt på puls 154 dei siste seks minutta. Siste intervallet kom eg ut i laus sand (som er fryktelig tung å sykle i, du må spinne litt med bakhjulet for å halde balansen), og då var eg oppe i 162-164 dei siste to minutta. Sykla meg ned rolig, lett sykling på lågt gir i ti minutt etterpå.  Har oppdaga at det gjer musklane langt meir medgjerlige resten av dagen.

Mandag 19. juli: Kviledag

Tirsdag 20. juli: Lang-intervall på stranda. 20 min oppvarming, 4 intervall a 10 minutt. Puls 154 siste halvpart av dei siste to øktene. Siste to minutt av dei siste to øktene var blytunge. Sykla 20 minutt rolig heim på puls 137. Det nivået trur eg eg kan halde i mange timar.

Onsdag 21. juli: Sykla med racersykkelen på kupert vei litt nord for Flensburg, 48 minutt. Følte at mykje av piffen frå siste veka var vekk. Kanskje fordi eg hadde ei hard økt i går, kanskje fordi det var 29 varmegrader.

Torsdag 22. juli: Punkterte etter fem minutt, måtte gå 2 km heim att og bære sykkelen det siste stykket. Såg at området rundt Søndervig og Hvide Sande på vestkysten av danmark er eit eldorado for mountainbikes. Den flottaste stranda eg har sett. Utan bilar. Lappeforsøk 1.

Fredag 23. juli: 13 timar i bil heim att til Norge. Sykling uaktuelt.

Lørdag 24. juli: Sykla fem minutt, flatt fordekk igjen. Lappeforsøk 2. Begynner å bli nervøs no, ein månad att til rittet, og tre dagar utan trening. Ikkje bra.

Søndag 25. juli: Fann ein fin motbakke på sykkelstien mellom Rygge og Råde i Østfold. GPSen utlada, men sykla i alle fall fire intervall på puls 152-154, ei strekning som eg tippar var 3 kilometer og som kanskje varte 5-6 minutt. Heile økta varte 1,5 time.

Mandag 26. juli: Sykla ein time mellom Rygge og Råde, puls rundt 145. Rolig tur.

Tirsdag 27. juli: Tretti minutt oppvarming, så tre fireminutts intervall i same motbakken som søndag. Den er 2,7 km lang.  Puls 165-167. Vanvittig. Tjue minutt rolig sykling heim att.

Onsdag 28. juli: Sykla rundt Rygge kirke (18 km) på 46 minutt. Rolig. Tung i muskulaturen i dag. Hadde tenkt å ta to rundar, men gnagsår i sitteapparatet gjorde meg betenkt på det. Av same grunn (pluss 30 – 70 mm nedbør) tar eg fri torsdag.

Torsdag 29. juli: Det vart rundt Rygge kirke likevel. 18 km, rolig, 47 minutt.

Fredag 30. juli: 30 minutt oppvarming, 4 x 4 min intervall på puls 162-165. Opp mot 167 på siste. Bestemte meg under det tredje intervallet for å ta eit femte, men avlyste det idet eg begynte på det fjerde. For det gjorde vondt. 30 min rolig sykling heim att. Følte meg flink i dag. Grua meg heile dagen, og det vart akkurat så ille som eg hadde frykta.

Mandag 2. august: To økter rundt Hestadvatnet, den eine klokka 1000, den andre 1800. Brukte 56 minutt på den første, 58 minutt på den andre.  Etter fem vekers intervall-trening i Danmark og Østfold kjende eg meg mykje sterkare på flatene og i slake motbakkar, men i Kjelstadbakken var det akkurat like tungt som før. Inkludert ein liten tur tidleg på morgonen sykla eg 46 kilometer denne dagen.

Tirsdag 3. august: Ein gong rundt Hestad, rolig tempo. Framgang i Kjelstad-bakken.

Torsdag 5. august: 30 minutt oppvarming, to Fire-minutts intervall (pluss femti sekund) på Gaularfjellet, i bakkane mellom Mel kraftsatsjon og første hårnålssvingen. 20 minutt rolig trilling ned att til fjorden.

Lørdag 7. august: Rolig tur rundt Hestad. 21,5 km.

Søndag 8. august: 1,5 time på sørsida av Gaularfjellet. Begynte ved brua i Vetlefjorden og ga meg på rasteplassen mellom 7. og 8. sving. 511 høgdemeter.  Kunne sykla heilt opp, men prioriterte å kunne gå resten av veka.

Mandag 9. august: 1,5 time hard fjelltur.

Tirsdag 10. august: 1,5 time lett fjelltur.

Onsdag 11. august: 2 timar svært lett vandring, flatt og lett unnabakke på Fossestien.

Torsdag 12. august: 4 x 4 minutt motbakke-intervall Vadheim – Ullebø. 35 min oppvarming, 4 intervall puls 160. Ti minutt lett sykling etterpå.

Fredag 13. august: Rundt Hestad. 21,5 km. Greidde heile Kjelstadbakken utan å komme over puls 143.

Lørdag 14. august: Foss – Eldalsosen t/r. 40 km. 1 t 45 min. Aldri over puls 140.

Søndag 15. august: Våkna heilt knust i kroppen. Grunnleggande sliten, vondt i ryggen, vondt i magen, støl i beina, takla ikkje den varme dagen. Måtte droppe Gaularfjells-gjennomkøyringa.

Mandag 16. august:  Slappheten frå i går hang litt i, men kjørte likevel 3 x 4 minutt motbakke-intervall på 95 % av full guffe. Merka på opppvarminga at eg låg 20 pulsslag over min ven Frank, som eg vanlegvis ligg ti slag under. Lurte på å droppe heile greia, men gjennomførte llikevel 3 forsiktige drag på puls 150 – 160. Føles greitt ein time etterpå.

Søndag 22. august: Sykla Gaularfjellrittet. 38 km, 750 høgdemeter (inkl. litt opp og ned langs fjorden). 2,5 time, grei økt. Har vore mykje meir sliten mange gonger tidlegare i år. Merkelege greier.

Onsdag 25. august: Rundt Hestad på sykkel. 56 min, puls 135 – 150. 1, 5 time sopptur etterpå, 45 min på ganske høg puls opp ein lang motbakke.

Fredag 27. august: Gjekk på Raudmelen i Balestrand, ca. 850 høgdemeter. ca. 7 timar totalt.  Vart fryktelig støl, kunne knapt gå heile helga.

Onsdag 1. september: Hope – Gjegnabu. totalt 1200 høgdemeter, blytungt. 7 timar.

Torsdag 2. september: Gjegnabu – Gjegnen – Gjegnabu – Hope. Totalt opp ca. 700 høgdemeter, ned nesten 2000 (litt opp og ned på vegen). Ca 13 timar effektiv gåing.  Hastverk dei 1200 metrane ned frå Gjegnabu til Hope. Vart støl, men ikkje så ille som veka før.

Lørdag 4. september: Sykla 30 min rolig for å mjuke opp muskulaturen. Det hjalp til eg vart kald igjen, då var eg like stiv.

Onsdag 8. september: Gjekk på Honndalsrokken.  1129 høgdemeter. 7 timar totalt. Midterste delen blytung. Var kanskje ikkje heilt restituert etter forrige tur. Då eg kom ned inntok eg 100 gram karbohydrat (cola og gelesnop og eitt kokt egg, og så gjekk eg middels fort på flat veg i ti minutt. Neste dag langt mindre støl enn tidlegare.

Fredag 10. september: Rypejakt. 2 timar med tung sekk, 4 km, 150 høgdemeter. 5 timar med lett sekk, totalt ca. 500 høgdemeter.

Laurdag 11. september: Rypejakt. 7 timar med lett sekk, totalt ca. 500 høgdemeter.

Søndag 12. september: Rypejakt. 2 timar med tung sekk, 2 timar med lett sekk. 6 km, totalt ca 150 høgdemeter.

Mandag 13. september: Gjekk på Holsnipa i Gaular. 7 timar, 980 høgdemeter.

Torsdag 16. september: Gjekk på Togga i Sogndalsdalen. 3,5 timar.

Fredag 17. september: Gjekk på rypejakt. To timar med blytung sekk.

Lørdag 18. september: Rypejakt. Sju timar, lett sekk. Dei siste to timane bar eg ein ti kilos stein som eg hadde funne. 

Søndag 19. september: Rypejakt. Tre timar, middels tung sekk.

Tirsdag 21. september: Gjekk på Kongshaug med Ann kristin Flatland. Seks timar.

Fredag 23. september: Gjekk på Gråberget med Jarle Berge. Sju timar, knallhard tur.

Søndag 25. september: Gjekk på Molden med Tor Bremer. Fem timar.

Mandag 26. september: Gjekk på Lihesten med Ingemar Nordstrand. Ni timar, tung tur.

Tirsdag 27. september: Gjekk på Tindefjellet med Terje Lyngstad. Fem timar, begynner å slite no.

Onsdag 28. september: Rypejakt i Myrkdalen. Tre timar. Lett tur.

Torsdag 29. september: Rypejakt i Myrkdalen. 7,5 time.

Lørdag 2. oktober: Rypejakt. 4 timar. Småsjuk, tungt.

Tirsdag 5. oktober: Sykla rundt Hestad. 57 min.

Torsdag 7. oktober: Gjekk på Fosstølen. 400 høgdemeter.

Lørdag 9. oktober: Gjekk Sande – Vågen (sørsida) 12 km, 2 t 45 min.

Søndag 10. oktober: Gjekk Sande – Vågen (nordsida) 10 km, 2,5 time.

Tirsdag 12. oktober: Gjekk Aurlandsdalen. 20 km, sju timar, lang tur.

Onsdag 13. oktober: Hjelledalen – Vettaskora – Vettismorki – Vettisfossen – Vetti – Hjelle. 22,5 km, 9,5 timar.

Fredag 15. oktober: Gjekk på Tindepollen med Gunn Aamdal Mongstad. 4 timar, lett tur (men tungt opp).

Mandag 18. oktober. Gjekk på Fosstølen. 1,5 time.

Tirsdag 19. oktober: 4 timar rypejakt med middels tung sekk. Hard økt.

Onsdag 20. oktober: 1t 25 min fjelltur. 30 min høg puls.

Fredag 22. oktober: Langeland skisenter. Lange strekk utan lys, gjekk berre 2 km og ga opp og for heim. Merka godt at det er andre musklar i sving på ski.

Lørdag 23. oktober: Gjekk til Hestad. 2 timar

Onsdag 27. oktober: Fosstølen. 1 t 15 minutt.

28. oktober: Fosstølen

30. oktober: Fosstølen

1,2,3,4,5/11: Fosstølen

8,9,10,11/11: Fosstølen

15/11: Fosstølen, men berre til elva. Dårlig tid. 1 time

16/11 (formiddag): Gjekk til skytetårnet i skogen til Nils Hestad. 40 cm snø på det verste. 2 timar.

16/11 (kveld): Fosstølen. Snø heile vegen. 1,5 time

17/11: Fosstølen.

Gunn Aamdal Mongstad skodar ut over sitt øyrike.

Strålande utsikt, geologiske godbitar, dronning-historier, ei songarinne som guide, og eit vellukka frieri. Pollatind-turen med Solund-ordførar

Gunn Åmdal Mongstad baud på store opplevingar:

Ein solskinsdag for nokre år sidan var det ei kvinne i Solund som fekk seg ei lita overrasking: Ute på sjøen låg kongeskipet «Norge», og  i hagen hennar sto det eit heilt følgje, deriblant dronning Sonja. Ho hadde sett Pollatind frå skipet og fann ut at opp dit ville ho, og det på timen. 

Og det er ikkje rart. For om Pollatind ikkje ruvar så høgt (547 moh), så er det eit flott fjell med strålande utsikt. Eg telte tre oljeplattformer i horisonten.

Ein fjelltur i Solund blir dessutane veldig fort ei geologisk studie. Heile kommunen består av (delvis) lyngkledde berg, og all berggrunn er konglomerat frå Devontida. For rundt 400 millionar år sidan fans det tre kontinent i verda. Litt nord på det euramerikanske kontinentet gjekk ein gigantisk flod ut i havet, og der vart det avsett sand, slam og rullesteinar. Desse steinane stivna i slammet og vart til konglomeratet som i dag utgjer Solund kommune.  Det same konglomeratet finn du forresten att i Storehesten-massivet, Lihesten, Hornelen og Gjegnen.

Og det ser du: I alle brotflater (vegskjeringar) ser du eit glitrande mylder av forskjellige småsteinar, «støypt» inn i berget. På  svaberga er overflata ru og knudrete av alle småsteinane som stikk ut av berget. Dette gir godt skofeste, men barbeint kjem du ikkje langt. Det gjer rett og slett for vondt. Den vakre steinen har lokka steinprodusentar til å prøve å skjere steinplater til kjøkenbenkar og bygningsbruk, men det høge innslaget av kvarts (som smuldrar lett) gjer at steinplatene blir for ustabile.

Til turbruk, derimot, er det altså perfekt. Eg møter Gunn ved avkjørsla rett før Solund verft, der eit litt ruskete skilt markerer at her byrjar stien til Polletind. Etter nokre økter no med gamle fjellfantar som Ingemar Nordstrand, Leiv Sønderland, Jarle Berge og  Jan Egil Fimreite, var det ei herleg forandring å gå med ei søt, sjarmerande kvinne på min eigen alder. For Gunn Aamdal Mongstad er ei skikkelig hyggeleg dame. Eg insisterer på at ho må då vere yngre enn meg, (og det trur eg ho likar å høyre), men det viser seg at eg tek tre-fire år feil.

Undervegs får eg eit innblikk i korleis det er å bu i ein pitteliten kommune.  Og det at ho fortsatt er gift, for det har no faktisk vore på hengande håret. For han fekk hjartestans på undersøkelsesbenken på doktarkontoret, men heldigvis hadde kommunen kjøpt hjartestartar fire månader før, så dei fekk no sveiva han i gang igjen. Det var jammen flaks, for dermed kunne Gunn arrangere surprise-femtiårsdag i sommar.

– Eg hadde lurt unna kontantar i lengre tid, så han ikkje skulle sjå på bankutskriftene kva eg heldt på med. Eg nikkar, eg veit korleis det er å være gift med ein økonomisjef.

Turen er tyngre enn ein kanskje skulle tru, for med det gode fotfestet går stien rett opp, nesten uansett kor bratte berga blir. Men Gunn dreg historier som perler på ei snor, så tida går fort. Dessutan er det ein ting som er litt spesielt, i eit landskap totalt blotta for vegetasjon høgre enn tretti centimeter: Du har flott utsikt absolutt heile tida. Før eg veit ordet av det har vi klatra opp på platået, og så er det relativt flatt inn til varden.  

Og FOR ei utsikt: Alden og Kinnaklova tronar på ei glitrande havflate nord for oss, Gjegnen, Ålfotbreen og Gjegnalundsbreen i nord/nordaust, Jostedalsbreen i aust, Blegja og Hestane innafor, Lihesten eit børseskot unna, Brosviksåta med Gulen-sendaren, og eit imponerande utsyn over dei tusenvis av øyar og holmar som utgjer Gulen og Solund. Spesielt slår det meg for ein kjempestor kommune Gulen er. Spesielt er det og å sjå Sognefjorden frå dette perspektivet, eg kjenner att slyngene eg så langt berre har sett på kartet.

Og så ser vi oljeplattformene ute på havet. Tre stykker, som  pressekontakt Gisle Johansson i Statoil seier er plattformene på Gjøa-feltet. Lenger unna er det ikkje. Men pengane renn altså til Stavanger. Og Oslo.   Det er rart, du… 

Og så skjer det som lett kan skje, når ein er på Vestlandet: Nokon kastar eit blikk på ei klokke, og kjem på noko om ei ferjerute, og så spring vi.  Vi spring faktisk så fort at eg heldt på å bryte beinet, idet eg trakka ned i ei forræderisk glipe mellom to steinar, skjult under lyngen.  Men vi rekk det. Vi har no rukke noken ferjer før, vi.

Sjå bileta frå fjellturen med Gunn Mongstad her.

Det er no søtt, då. Kanskje Pollatind blir friarfjellet heretter?

Gunn er veldig opptatt av boka. Ho vil skrive seg inn. Og der finn ho det: Frieriet. Ein ung mann tok med seg ei ung kvinne til toppen av Pollatind for å legge fram ei sak for henne. Og han fekk ja! Det er no nesten litt rørande.

– Ta det rolig. Vi skal no opp tusen meter. Du skal få sjå flotte ting, det skal eg love deg, seier Jan Egil.

– Opp her skal vi, seier Jan Egil og peikar opp lia ved Hjellefossen, ytst i Utladalen. Eg får litt same kjensla som då eg fekk sjå kor eg skulle gå opp Gråberget i Høyanger: Dette er sjølvmord. Men det går faktisk veldig greitt. Stien snor seg fram og tilbake, og det er faktisk berre heilt i begynnelsen det er litt bratt.  Inn Hjelledalen får eg sjå korleis det artar seg når det er lemenår: For kvar femtiande meter skvett det opp eit lemen rett framfor beina mine. Og dei kan verkeleg skvette, det skal eg love deg. Dei sprett i været og slår kolbøtte i rein skrekk, og så pilar dei innover stien til finn eit hol å gøyme seg i. Og finn dei ikkje det, så stoppar dei og gneldrar og pip så det er reint komisk. Enkelte stader rett og slett myldrar det av dei. Det lever og spring og raslar over alt rundt oss, eg har ei kjensle av at det er minst femti stykker innanfor ein radius på ti meter. Stølsvollen på fjellstølen i Hjelledalen er rett og slett gjennomhola av lemengangar.

Denne stølen er no forresten den vakraste eg har sett. Det er tydeleg at her er det ein stor gjeng som er glade i fjellivet og stølane sine, som møtest jamnt og trutt og i det heile tatt morar seg storleg.

– Julebord har vi og, ein gong ut i januar. Ved tjønna her oppe skaut vi ein elg ein gong, og den for midt uti tjønna før han dauda. Ein av oss kledde av seg og sumde ut med eit tau, så vi skulle få slept han til land. Jakthunden følgde etter ut, men han syntes vel vatnet vart litt kaldt, for han kravla opp på elgen og sat der mens vi drog han til land. Det var litt moro, fortel Jan Egil.

– Og kvart år har vi fiskekonkurranse. Vi samlast ein ti-tolv stykker, og så fiskar vi, og om kvelden er det rett på grillen med alt i hop. For sikkerhets skuld set vi no eit garn og.

Stien opp til Morkaskori er lettgått og fin, og plutseleg står vi og ser utover Vettismorki. Du hendelse. For føtene mine opnar det seg eit område så stort som ei heil, lita verd, ei vidstrakt slette/gryte med ein eventyrskog av gigantiske fjellfuruer, og kanskje kvar femte daud, grå og tørr. På haustraude grasmoar ligg speilblanke tjørner og glitrar, og eg seier til Jan Egil at her skulle vi blitt ei veke.  Det er som å gå rundt i eit maleri av Kittelsen. Eventyrleg.

– Ei storfuru som denne brukar 600 år på å vekse opp, og 600 år på å daude. Så veltar ho, og så brukar ho 600 år på å råtne opp, fortel Jan Egil. Stammen eg nett tråkka over kan altså godt ha vore ei spire den gong Jesus vandra rundt på jorda. Eg syns det virkar sannsynleg.

Haust i Utladalen

Midt i Vettismorki ligg forresten DNT-hytta Ingjerdbu, om du skulle ha lyst til å ta deg ein overnattingstur.  Det er ein koseleg stølsvoll, og frå utedoen har ein visstnok utsikt over heile Hurrungane frå sørsida. Det skal eg ikkje ha sagt noko om, for det fantastiske fjellmassivet låg innhylla i fjorten lag skodde og skyer så lenge vi hadde (eller kunne hatt) utsikt mot det.

Vi tuslar fram mot kanten ned til Utladalen, og brått kjem vi fram til ei utsiktsplattform, som stikk ut mot Vettisfossen. Kor majestetisk det er, med ein foss som dett 273 meter i fritt fall før han knusest mot berget, det vil eg ikkje ein gong prøve på å beskrive. Men flott er det, når eit vindkast brått knuser vasstrålen til eit gardin som svevar oppover mot oss, før det dett tilbake mot jorda. Og brukar mange, mange sekund på det. Sjekk video her:

Eg kunne tenkt meg å bli der ei veke og, eg, men det lir mot kveld, og Jan Egil vil helst ha gått stien ned til Vetti Gard før det mørknar. Og det seier eg ikkje noko på. Det er bratt, og her og der ganske høgt utfor og. Det begynner å demre for meg at ein vand, gamal fjellfant datt i døden her for 15 år sidan. Jan Egil kan forsåvidt bekrefte det, men av hensyn til etterkommarane vil han ikkje snakke vidare om det. Han er ein omtenksom kar, Jan Egil.  

Ni og ein halv time brukte vi, på 22 kilometer. Neste gang skal eg bruke ei heil helg. Og så skal eg ta med kona mi, og så skal vi overnatte på Ingjerdbu, og neste dag skal vi gå ned til Vetti, og så skal vi gå inn og sjå Vettisfossen frå nedsida også, og så skal vi ta inn på Vetti gard (kr 640 i heilpensjon). Er ikkje det eit fint program for ei romantisk helg, så veit ikkje eg

Sjå bileta frå turen til Vettismorki