Klokka har passert midnatt før Honningbarna-vokalist Edvard Valberg Haraldsen entrar scena i by:Larms provisoriske festivaltelt på Youngstorget i Oslo. Ølsippande publikummarar, bransjefolk og artistar har trengt seg saman, og resten av bandet står klare. På utsida av dei blafrande veggane viser Oslo seg frå ei – til  by:Larm-natt å vera – uvanleg mild side; nokre skarve minusgrader sveipar over brøyta fortau, opne for høge hælar og stigande promille.

Då var det annleis i fjor, då ein bitande kulde hadde mana fram eit mest uframkommeleg islandsskap i hovudstadens gater. Trengselen var likevel lik – ikkje minst på Rockefeller, der Honningbarna skulle gjera sin by:Larm-debut. Fyrsteplata var enno ikkje ute, men ein Urørt-siger og stadig meir entusiastiske live-rapportar gjorde sitt til at forventingane låg tjukt over lokalet. Seks kristiansandguter, framleis ikkje ute av det vidaregåande skulesystemet, med eit flammande ynskje om ei radikalt betre verd, ei platesamling full av norske punkrock-klassikarar og eit strålande musikkår framfor seg.

Les anmeldelsen frå by:Larm 2011: Øk det og styrk det!

I natt var dei fem att. Trommeslagar Anders Askildsen Eikås rakk å oppleve både plateslepp, ein fullstappa festivalsommar, Spellemannsiger og utenlandsturnering, før han i slutten av førre månad omkom i ei tragisk bilulukke. Bak trommesettet i kveld sitt Nils Jørgen Nilsen, jamnaldrande kamerat av bandet. Med han og resten av bandet i ryggen grip Edvard fatt i mikrofonstativet – og sett i eit brøl. Honningbarna er i tilbake.

Dei neste tre kvartera kastar dei knapt eit einaste blikk over skuldra. Låtane hamrar ut over publikum, som med naud og neppe greier å snika inn eit takfast «Honningbarna! Honningbarna!» innimellom. Krava som kjem frå scena er dei same som før – eit fritt Palestina, eit nytt og betre vendepunkt – det same er den mest endelause energien samtlege bandmedlemmer tilsynelatande sitt inne med. Dei er borgerskapets utakknemlige sønner – framleis.

Eit intenst, ordknapt sett leier fram mot siste innsats - ein ny låt, som bandet gjorde ferdig saman med Anders berre ei veke før ulukka. Meir forventa er ekstranummmeret som til slutt vert klappa inn – «Noen å hate».

Lydverket radios Trine Sollie møtte bandet backstage etter konserten. Dei var slitne, og ikkje alle orka å prate. Nervane hadde stått i høgspenn før konserten, og i etterkant var det fyrst og fremst lettelse dei kjende.

-  Eg er sinnsjukt letta over at det gjekk så bra. Det var dødskjekt å sjå at folk var i ekstase, sa gitarist Christoffer Trædal. Han trakk fram kjernepublikumet framme ved scenekanten, og kor bra Nils Jørgen gjorde det. Nykommaren sjølv var òg nøgd, alt i alt.

- Eg meinte det eg gjorde, sa han.

by:Larm 2012 er så vidt sparka i gang. For Honningbarna markerte kveldens konsert starten på noko nytt – og framhaldet av noko gamalt. Det er berre å ynskja dei lukke til i tida framover.

Tags: by:larm 2012, Honningbarna, Teltet, til ungdommen