Eg kan godt hugse då faderen kjøpte vår første Citroën DSpeciale. Det var i 1970, og eg var tre år. Eg sat i garasjen i fleire timar og såg på han. Framover 70-talet køyrte vi i sjukebesøk i ein sånn, og folk såg etter oss kor vi kom. Og her står det altså ein og rustar i graset, eit av dei største ikona i bilproduksjonens historie.
Det står to stykker i Våtedalen og, har eg sett. Eg ser med lange blikk på dei kvar gong eg køyrer forbi.