At selskapet trong eigenkapital i starten var ikkje unaturleg, men at Telenor skulle få i gåve eit nett som vi forbrukarane hadde nedbetalt gjennom år, seinka i praksis utbygginga av breiband kraftig, noko eit distriktsfylke som vårt fekk merke til det fulle. Det er paradoksalt at vi må etablere spleiselag på spleiselag i kommune etter kommune, når vi veit at Telenor har mørk fiber liggande i same område. Ein fiber og eit telenett som samfunnet og telekundar gjennom generasjonar har nedbetalt.

For å ta min eigen kommune Jølster som eksempel: Her veit vi at Telenor har mørk fiber liggande i Jølstravatnet. Den går på land på Vassenden, og Bjørseth (midt på vatnet). Dersom denne fiberen hadde vore open for andre teleoperatørar, så hadde vi hatt breiband tidlegare, og vi hadde hatt meir breiband enn vi får i dag. Men Telenor byggjer først og mest ut der dei store folkerike regionane er. I den grad dei prioriterer Sogn og Fjordane, så er det fordi andre konkurrentar etablerer seg. Telenor kjem t.d. konsekvent med tilbod etter at Enivest har bygt ut og etablert seg. Eg hugsar at eg ringde ein utflytt sambygding som jobbar høgt oppe i Telenor, ei stund før vi fekk breiband på Vassenden for nokre år sidan. Eg spurde han om kor tid Telenor var på plass på Vassenden med breiband. Han svarte kort: ”Breiband til Vassenden, aldri lønsamt!”

Tre kvart år etter var Enivest på plass med sitt breiband, og eit halvår etter Enivest kom Telenor slepande med sitt tilbod til innbyggjarane. Men heller ikkje Telenor tek i bruk den mørke fiberen dei har liggande. So kjære samferdsleminister og fornyingsminister: D et beste grepet De kan gjere er å fremje og få vedteken ei lovendring som sikrar fleire tilbydarar tilgang til infrastrukturen det statlege majoritetseigde Telenor har, og liknande infrastruktur som også det statlege Bane Tele har. Eit tøft regulatoriske grep her, sikrar meir bandbreidde, meir kapasitet, og billegare pris, ikkje minst for dei verksemdene som er avhengige av stort forbruk og god kapasitet.