Leigebilen flyt paa femte gear inn mot Havanna. Prikkfri asfalt. Paa motorvegen med roser paa midtrabatten. Trafikken er saa liten at eg utan vanskar kan krysse over mellom roser og moetande trafikk til bensin og kaffi paa motsett side. Seks felt. Tre felt i mi retning. Eg er nesten aaleine, og legg meg roleg i midtfeltet.
Folk haikar, og ventar paa bussen. Bussen ventar paa slepevogn. Nokre faa japsebilar, ein gamal americanar, nokre slitte Ladaer, og ein og annan lastebil. Traktorane faar bruke den tome motorvegen. Og boendene med hest og kjaerre.
Kven har planlagt denne motorvegen? Kven har dimensjonert den for ein trafikk som aldri kom? Hestane traavar i sola, og slepp fraa seg nokre uskuldige hestepaerer paa asfaltkanten. Dei gamle bilane ryk svart!
På brudeferd i Caribien med så mykje bilfri asfalt er det mest ei «dødssynd» å ikkje ta ein «Burn, baby, burn», Hans Jakob! Burninga i Naustdal laurdag kvelden i sunnfjordsk regskura asfalt var ei ekstatisk nyting for syn, lukt og høyrsel! Ser fram til ein oooosande filmsnutt på You-Tube!
Harald
Burning paa Cuba eignar seg best paa motorvegen inn mot Havanna, men ein liten japs koyrer helst paa det jamne. Den einaste ureglementerte eg gjorde var eit kvast kryss i Santa Klara. Mi vikeplikt, men ei lita stripe vart det. Paa leigebilen. Eg kom fraa det med 500 norske. Elles let eg teatret og Naustdalsgjengen ta seg av burninga.